Onverwachts stuitte we op dit dorp in de bergen van noord Sicilië. Een verstild dorpje met kleine nauwe straatjes waar de Siciliaanse dames in het zonnetje hun was te drogen hangen.
San Mauro Castelverde had in lang vervlogen tijden een burcht boven de heuvels. Vanaf de burcht had je een prachtig uitzicht op de gehele omgeving, met mooi weer zelfs tot aan de zee. Tegenwoordig is er van het kasteel weinig meer over en ook de kerk aan de top lijkt redelijk vervallen. Het dorpje dankt volgens de overleveringen zijn naam aan een monnik dit op reis was met de resten van San Mauro. De benedictijn werd overvallen door noodweer en moest noodgedwongen overnachten in het dorp. De monnik zag het noodweer als een teken van god en liet de resten achter in het dorp.
Je zult in San Mauro Castelverde weinig toeristen tegenkomen. Wie via de smalle straatjes en kleine trappetjes omhoog klimt wordt hier en daar begroet door nieuwsgierige dorpsbewoners. Veel vreemden zien ze hier niet. Het dorp wordt gevormd door smalle huisjes die langs de heuvel omhoog zijn gebouwd. Tussendoor zijn kleine pleintjes. Enkele huizen hebben een garage waarbij je jezelf afvraagt hoe een auto ooit de steile straatjes omhoog komt en vervolgens de nauwe garage in kan. Het leven in dit dorp staat al enkele jaren stil en dat is te merken ook. De bevolking loopt al jaren langzaam terug. Een aantal huisjes staan dan ook leeg en zijn akelig vervallen.
Natuurliefhebbers en avonturiers kunnen in San Mauro Castelverde hun hart ophalen. In tegenstelling tot de drukke dorpjes aan de kust is de omgeving van San Mauro Castelverde rustig en vredig. Er lopen diverse wandelroutes door de regio. Vlakbij het dorp ligt de kloof van Tiberius. Een kloof gevormd door de rivier de Polina waar je met een klein bootje kunt varen en zo de kloof kunt ontdekken.