Lollove is een prachtig klein dorpje in de binnenlanden van Sardinië. In het dorp lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Het dorp heeft slechts 12 inwoners en is een van de kleinste dorpjes op de “I Borghi Piú Belli d’Italia”. Het is het laatst overgebleven middeleeuwse dorp van Sardinië.
Hoe klein Lollove ook is, het dorpje heeft een lange en bewogen geschiedenis. Over het dorp worden al eeuwenlang legendes en mythes verteld die helemaal teruggaan tot het ontstaan van het dorp. Volgens een van deze legendes, zou het dorp zijn getroffen door een vloek van enkele nonnen uit de Chiesa Maddalena. Deze nonnen zouden een verhouding hebben gehad met enkele van de herders uit de omgeving. Volgens de vloek zouden inwoners van Lollove, zijn als het water van de zee; nooit volwassen worden en nooit sterven. Andere verhalen die in het dorp verteld worden gaan over het ontstaan van het dorp. Lollove zou zijn oorsprong hebben in het Griekse dorp Selene. Hiervan is echter nooit bewijs gevonden.
Lollove is een prachtig klein dorpje in de binnenlanden van Sardinië. In het dorp lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Het dorp heeft slechts 12 inwoners en is een van de kleinste dorpjes op de “I Borghi Piú Belli d’Italia”. Het is het laatst overgebleven middeleeuwse dorp van Sardinië.
Hoe klein Lollove ook is, het dorpje heeft een lange en bewogen geschiedenis. Over het dorp worden al eeuwenlang legendes en mythes verteld die helemaal teruggaan tot het ontstaan van het dorp. Volgens een van deze legendes, zou het dorp zijn getroffen door een vloek van enkele nonnen uit de Chiesa Maddalena. Deze nonnen zouden een verhouding hebben gehad met enkele van de herders uit de omgeving. Volgens de vloek zouden inwoners van Lollove, zijn als het water van de zee; nooit volwassen worden en nooit sterven. Andere verhalen die in het dorp verteld worden gaan over het ontstaan van het dorp. Lollove zou zijn oorsprong hebben in het Griekse dorp Selene. Hiervan is echter nooit bewijs gevonden.
Al in de middeleeuwen zou Lollove zijn huidige uiterlijk krijgen. In deze periode woonden er niet meer dan een tiental mensen in het dorp. In 1838 was het Lollove uitgegroeid tot een dorp met ongeveer 180 inwoners. Dit waren voornamelijk herders en boeren. Niet veel later zou een grote pokkenepidemie het inwoneraantal weer decimeren.
Een wandeling door Lollove voelt alsof je teruggaat in de tijd. De huizen van het dorp, maar ook de straten, zijn al eeuwen onveranderd. Toen we het dorp bezochten, tijdens een rondreis op Sardinië, was het eigenlijk lunchtijd. Aangezien er maar twaalf mensen wonen, hadden we er niet op gerekend een restaurant tegen te komen. Toch roken we tijdens het wandelen de onmiskenbare geur van eten. Na wat zoeken, bleek het niet te gaan om een van de twaalf inwoners die aan het koken was, maar een restaurant. Er bleken verschillende grote groepen gereserveerd te hebben waardoor het restaurant helemaal vol zat. Schijnbaar keken we behoorlijk hangerig, want de serveerster had medelijden met ons en dekte een tafeltje voor ons in de keuken. Daar kregen we een traditionele Sardijnse maaltijd, bestaande uit vijf gangen en een flesje wijn. Het waren allemaal typische Sardijnse gerechten, met als hoogtepunt porceddu(een Sardijns speenvarken uit de oven). Wil je deze bijzondere ervaring ook beleven, dan doe je er verstandig aan om te reserveren.
