San Sperate is een groot dorp met iets minder dan tienduizend inwoners in het zuidelijke deel van Sardinië. Het dorp ligt niet ver van de hoofdstad Cagliara.
San Sperate staat vooral bekend om de vele muurschilderingen die er in het dorp te vinden zijn. San Sprerate is niet het enige dorp op Sardinië dat hierom bekend staat, maar het is wel een van de dorpen waar er veel te vinden zijn. Zonder deze muurschilderingen zou San Sperate niet thuishoren op de lijst met mooiste dorpen van Sardinië, maar deze muurschilderingen maken een bezoek aan het dorp de moeite waard. De geschiedenis van het dorp gaat terug tot de prehistorie. In en rondom het dorp zijn er meerdere archeologische vondsten gedaan die erop wijzen dat er al in de achttiende eeuw voor Christus mensen in dit deel van Sardinië woonden. Het merendeel van de bodemvondsten stammen uit de bronstijd, een periode dat Nuraghecultuur op het eiland leefde. Hiervan zijn geen historische bronnen te vinden, aangezien deze cultuur geen geschreven geschiedenis heeft achtergelaten. Enige wat we van deze cultuur weten, komen uit bronnen uit de Griekse en Romeinse mythologie.
San Sperate is een groot dorp met iets minder dan tienduizend inwoners in het zuidelijke deel van Sardinië. Het dorp ligt niet ver van de hoofdstad Cagliara.
San Sperate staat vooral bekend om de vele muurschilderingen die er in het dorp te vinden zijn. San Sprerate is niet het enige dorp op Sardinië dat hierom bekend staat, maar het is wel een van de dorpen waar er veel te vinden zijn. Zonder deze muurschilderingen zou San Sperate niet thuishoren op de lijst met mooiste dorpen van Sardinië, maar deze muurschilderingen maken een bezoek aan het dorp de moeite waard. De geschiedenis van het dorp gaat terug tot de prehistorie. In en rondom het dorp zijn er meerdere archeologische vondsten gedaan die erop wijzen dat er al in de achttiende eeuw voor Christus mensen in dit deel van Sardinië woonden. Het merendeel van de bodemvondsten stammen uit de bronstijd, een periode dat Nuraghecultuur op het eiland leefde. Hiervan zijn geen historische bronnen te vinden, aangezien deze cultuur geen geschreven geschiedenis heeft achtergelaten. Enige wat we van deze cultuur weten, komen uit bronnen uit de Griekse en Romeinse mythologie.
Later zou dit deel van Sardinië achtereenvolgens in handen komen van de Carthagen, de Romeinen, de Vandalen en de Byzantijnen. Culturen die allemaal hun sporen in dit deel van Sardinië zouden achterlaten. Tijdens de Spaanse overheersing zouden een groot deel van de dorpelingen San Sperate verlaten, iets waar in de jaren vijftig van de vorige eeuw een kentering in kwam. In tegenstelling tot veel andere dorpen op Sardinië is het inwoneraantal in San Sperate de afgelopen decennia juist gestegen. Dit heeft deels te maken met de perziken en citrusvruchten die er geweekt worden. Deze zijn van uitzonderlijke kwaliteit en geliefd in heel Spanje. Het is dus lucratief om deze te verbouwen, wat logischerwijs voor een bevolkingsgroei zorgde.
Bekendste inwoner van het dorp was Pinuccio Sciola. Hij was er in 1966 ook verantwoordelijk voor dat de eerste muurschilderingen in San Sperate gezet werden. Hij schilderde zelf de eerste muren in het dorp, om vervolgens bevriende kunsternaar uit te nodigen hetzelfde te doen. Nu zijn er in totaal ongeveer 260 muurschilderingen in het dorp te zien.
Aan de rand van het dorp ligt de Giardino Sonoro, een openluchtmuseum met “zingende stenen”. Deze zingende stenen is waar Pinuccio Sciola, beroemd om is geworden. Deze stenen zijn terug te vinden in heel Italië, maar de grootste verzameling staat in San Sperate. De stenen zijn door Pinuccio Sciola zo bewerkt, dat als de wind erlangs gaat er bepaalde trillingen ontstaan. Deze trillingen zorgen ervoor dat het lijkt alsof de stenen geluid produceren. Een luchtorgel van steen. Pinuccio Sciola probeerde iedere steen zijn eigen geluid mee te geven en wist hierdoor steen in te zetten als muziekinstrument. Andere stenen geven een bepaald geluid als je er met je hand of nagel overheen strijkt.
