Soms kom je ineens ergens en je gevoel zegt dat het allemaal klopt. Dat gevoel had ik bij de eerste kennismaking met het dorp Avlakia, dat aan de noordkust van Samos ligt.
Het voelt bijna als een verliefdheid die je moeilijk op basis van ratio kunt beschrijven. Iets raakt je en je hebt geen idee waarom dat exact is. Je kunt niet zeggen van ‘Avlakia is geweldig omdat…’, maar op het moment dat je over het kiezelstrand loopt en de golfjes zachtjes regen de stenen hoort klotsen dan weet je gewoon dat dit een heerlijke plek is.
Mijn eerste ontmoeting met Avlakia is op een aangename vrijdagochtend ergens halverwege de maand september.
Eigenlijk ben ik op weg vanuit Kokkari naar een dorpje in de bergen totdat ik in het volle zonlicht Avlakia op zie doemen langs de kust. Eerst maak ik een foto van afstand. Later parkeer ik mijn huurauto aan het einde van het dorpje, net voorbij het kerkje.
Via het typisch Griekse kerkje loop ik het dorpje in. Dat doe ik via een smal straatje. Zo eentje waar ze hier in Griekenland patent op lijken te hebben. Al na pakweg honderd meter lopen sta ik aan de waterkant. Van daaruit heb ik een goede blik op de zee, op het kiezelstrand en op het dorp. Avlakia bestaat aan de waterkant vooral uit gebouwen van drie verdiepingen hoog. Daar zit een gezonde portie aan accommodaties voor toeristen bij, schat ik zo in. Het is lastig om exact te bepalen wat particulier bezit is en waar toeristen wonen. Dat is hoe het hoort te zijn: het toerisme verstoort het dagelijks leven hier amper. Op een paar plekken staan terrassen. Hier geniet je ‘s morgens van je ontbijt terwijl de zon haar gouden stralen op je richt. ‘s Middags geniet je hier van je lunch met een goed glas Samoswijn en in de avond ontdek je weer wat nieuws uit de authentieke Griekse keuken terwijl het nog heerlijk zwoel is. Wees eens eerlijk: dit klinkt toch als een prachte bestemming?
