Gyri is een vrij hoog in de bergen gelegen dorpje waar je oog in oog komt te staan met het echte Zakynthos. Hier lijkt de tijd jarenlang stilgestaan te hebben. Wat een plaatje!
Op het moment dat ik Gyri binnengereden kom krijg ik jubeltenen. Dit is een dorp waar ik naar op zoek was. De weg ernaar toe was al erg mooi. Ik zou het bijna de betiteling spectaculair durven te geven. Via smalle, kronkelige bergwegen uitjes met af en toe een flinke haarspeldbocht kom je aan bij een smalle toegangsweg tot het dorp. Alleen al dat beeld is er een die ik nooit meer zal vergeten. Na een hele week op Zakynthos verbleven te hebben en in andere zogenaamd authentieke dorpjes vooral toeristen winkels en tavernes met cheeseburgers gezien te, had ik de moed al een klein beetje opgegeven om nog een dorp te vinden dat zich kwalificeert als een van de mooiste dorpjes van dit eiland.
En toen waren daar die paar bergdorpjes in het hart van het eiland. Van die dorpen die geïsoleerd van de toeristenroute liggen en een natuurlijke schoonheid hebben waarvoor je als toerist hier eigenlijk speciaal naartoe zou moeten rijden.
Hier geen schreeuwerige neonreclame of foto’s van gerechten. Nee, je moet zelfs moeite doen om het enige café van het dorp te vinden. Een bescheiden bordje met daarop ‘Café shop and beer inside garden’ wijst je de weg naar een sfeervolle tuin en een geweldig dakterras. De eigenaresse spreekt bijna geen woord Engels, en toch kom je er samen wel uit. Het café doet tevens dienst als een soort van museum. Je kunt er allerlei objecten bewonderen uit het vroegere dagelijkse leven hier.
Op het moment dat ik hier rondloop wil ik het dorp enerzijds delen, maar van de andere kant ook helemaal niet. Ik wil niet dat Gyri verpest wordt door toerisme. Ik wil niet dat de bussen met badgasten hier door de enige en zeer nauwe doorgaande weg rijden. Blijf vooral maar weg hier, zodat Gyri nog jarenlang onbedorven mag blijven.
